Todo é silencio.

No ceo, tendo como epicentro a lanterna do faro, as gaivotas peteiraban o silencio. Había un saber burlón naquela espreita das aves do mar. Un rosmar foraxido. Íanse para logo retornar máis perto, achegándose en círculos cada vez máis insolentes. Tomaban esa confianza, partillando con xactancia un segredo que o resto da existencia prefería ignorar. Brinco mirou de esguello, divertido co escándalo das aves do mar. Sabía que el era a causa da súa excitación. Que estaban ao axexo.

Que agardaban un sinal decisivo.